Yolun Ötesi
Guido Sgardoli ile Böcekler İçin İlkyardım Merkezi kitabı sayesinde tanışmıştım. Aradan geçen zamanda yazarın farklı türlerde kitaplarını okudum. Türkçe’ye çevrildiği halde okumadığım kitapları olsa da ne yazdığını hep merak ettiğim bir isim oldu. Yazar tarafı yanında asıl mesleği veterinerliğe devam ediyor olması da ilgimi çekmişti. Yolun Ötesi kitabını okuyalı biraz
Dâhiler ve Şampiyonlar / Guido Sgardoli
Yaşam hikâyeleri nasıl başlar? Bazen bir doğumla bazen de tam ortasından ve hiç beklemediğiniz bir şekilde. Başkalarının hikâyeleri çoğu zaman bize çok daha büyüleyici gelir. “Bak işte onun anlatacak ne çok şeyi var.” Deriz. Gördüğümüz tek bir kesite bakarak bütüne dair yorumlarda bulunuruz hatta. “İyi, çünkü parası / gücü /
Var Mısın Yok Musun
Üniversitedeyken bir yıl boyunca Veteriner Fakültesinin içindeki yurtta kaldığım için oda arkadaşlarım ve yurttaki arkadaşlarım veterinerdi. Bazılarının ilk senesiydi ve at, eşek, inek vb’nin tüm kemiklerinin Latincesini ezberlemeye çalışıyorlardı. En zor dersleri anatomiydi, şanslılarsa (ben değil tabii ki, kokusu fenaydı) kemik bulup odaya getirir ve yerinde inceleme yaparlardı. Tıp Fakültesi
Böcekler İçin İlkyardım Merkezi ve Doğabilimci Profesörün Heyecanlı Yolculuğu
Böcekler İçin İlkyardım Merkezi kitabında hikâyeyi çok zayıf buldum oysa ki arka kapağı okuyunca baya meraklanmıştım: “Böcekler çok küçük ve çirkindir. Herkes acımadan onları ezmekte ya da üstlerine zehirli ilaçlar sıkmaktadır. Ama onların da yaşamaya hakkı vardır! Ve bir anneye…” Veteriner Dario Pistolazzi bir gün hayvanların takıntılı sahipleri yüzünden işinden