Duvarların İçindeki Kurtlar

Neil Gaiman ile üniversitede Sandman serisi ile tanıştım. Okurken acayip korktuğumu ama buna rağmen kitabı elimden bırakamadığımı hatırlıyorum. Çok sonra Koralin’i okuduğumda da benzer şeyler hissetmiştim. Babam Süt Peşinde ise tadından yenmez bir sıcaklıktaydı, gülmekten gözümden yaş gelmişti hatırlıyorum. Odd ve Ayaz Devleri ve Yıldız Tozu’nu da yeniden okumam gerek, unutmuşum 🙂

Yetişkinler için yazdığı kitapları ise henüz okuma fırsatım olmadı ama Sırtlan Kitap’tan çıkan 3 (çocuk) kitabını da zevkle okudum.

Duvarların İçindeki Kurtlar kitabını okumak için hiç acele etmedim. Doğru an’ı bekledim. Öğle arasında işyerinin bahçesinde önce dut ağacının altına oturdum, ardından da kestane ağacının sağlam gövdesine yaslanıp ilk sayfaları çevirmeye başladım. Gaiman beni ya korkutmuş ya da çok güldürmüştü şimdiye kadar ve bu kitaptan da beklentim açıkçası -neden acaba?! 🙂 – korkmak yönündeydi. Metinden çok daha fazlası çizimlerde olduğu için aslında metni word’e kopyalasak oldukça gülümseyerek okuruz.

Ancak çizer David Mckean’in  biraz ‘tuhaf’ sanki. Kullandığı tekniğin ismini bilmiyorum ama özellikle yüz hatlarını öyle ilginç çiziyor ki irkilmemek elde değil. Burada da resimli kitaplarda çizimin etkisini yeniden fark ettim. Aynı metni farklı biri çizseydi irkilmek yerine kahkahalar atabilirdik. Söz konusu Gaiman olunca biraz absürtlük biraz ironi biraz da yerinden sıçrama çok daha tadında oluyor gerçi 🙂
***

LUCY

Lucy bir gün evin içinde dolanıp dururken evin içinden birtakım sesler duyar. Bunlar itişip kakışma sesleri ve koşuşturma sesleriydi. Hışırtılar ve çıtırtılar. Fısıltılar, tıkırtılar ve patırtılar. Kavanozlara çilek reçeli dolduran annesinin yanına gidip bu seslerin kurtlara ait olduğunu söyler ancak annesi buna inanmaz. Bu sesler annesine göre kurtlara babasına göre sıçanlara kardeşine göre ise yarasalardan gelmektedir. Ama kurt kesinlikle olamaz. Çünkü ne derler bilirsiniz ” Kurtlar duvarların içinden çıktı mı işimiz bitmiş demektir.”
Lucy, yanından ayırmadığı domuz kuklasına sarılıp uyurken ve her yer sessizken her şey bir anda oluverir: KURTLAR DUVARLARIN İÇİNDEN ÇIKAR!!! (Burası brrrrr)

blank

 

Kurtlar eve yerleşince Lucy ve ailesi dışarı çıkarlar ancak bir sorun vardır, Lucy’nin domuz kuklası evin içinde kalmıştır ve Lucy o olmadan uyuyamaz. Elif de tavşan ‘nana’ları olmadan uykuya geçemiyor. Böyle bir durum bizim başımıza gelse Eliften önce babası koşardı eve, nanaları almaya 🙂

blank

Bu hikaye Gaiman’ın aklına nereden geldi acaba?

Gaiman’ın aklına böyle bir hikaye nasıl geldi acaba diye çok düşündüm. Karanlıktan korkan ve çıtırtılardan ürperen çocuklarının uydurduğu bir hikaye miydi acaba yoksa bu olay gerçekten (!) başına mı gelmişti?
Evimizi kurtlar bassa biz ne yapardık? Evi onlara bırakıp bahçede ateş yakıp oturur muyduk? Bilmiyorum. Evde ‘nana’ yoksa oturadabilirdik. Gecenin bir vakti nereye gidelim?  Yan binadaki komşuların evini yarasalar basmışsa mesela iki aile hem ateş yakıp hem de sohbet edebilirdik tabii.(Gaiman okurken insanın hayal dünyası epey gelişiyor)

Ailede en cesur kişinin Lucy olması beni tabii ki şaşırtmadı ama annesinin o kadar çilek reçelini ne yapıyor olabileceğini tam kestiremedim. Gaiman’ın hikayelerinde ‘normal’lik aramıyorum hatta onu bu kadar cazip kılan da bu tuhaf ironiyi ‘normal’ göstermesi olabilir diye düşünüyorum.
“Ne var yani sizin evinizin duvarlarından kurtlar çıkmıyor mu yoksa? Peh!” 🙂
Kitapta ilk başta kurtları duvarların içindeki “öteki” olarak görüyorduk ancak kısa bir süre sonra roller değişti. “Öteki”yi sorgulamak ve empati kurabilmek için de oldukça yerinde bir hikaye.

Kimisi için korkutucu olan bir hikaye bazı çocuklar için sadece eğlencelidir. O yüzden de resimlerine bakarak bu kitaba önyargılı yaklaşmamanızı öneririm. Karanlıktan, evdeki seslerden vb. korkan bir çocuğa okunması /çocuğun okuması çok yerinde olmayabilir. Ancak yetişkinler olarak çocuklarımızın yerine karar vermeyi de pek doğru bulmuyorum. Belki sebep sadece kendi korkularımızdır kim bilir 🙂

“Yetişkinler için yazılmış resimli kitap” diyebileceğim bir kategoride olsa da okumayı yeni sökmüş 7-8 yaş grubundaki bir çocuğun da ilgisini çekebileceğini düşündüğümden ben bu kitabı “ilkokuma” sayfasına ekledim.
Kitabın çevirisini tatlı Sima’nın oldukça titiz bir şekilde yapmış olduğunu özellikle belirteyim.
Duvarların İçindeki Kurtlar, birlikte okuması & konuşması keyifli kitaplardan biri.
Ama benden uyarması, ne de olsa karşınızdaki Neil Gaiman. Duvarlardaki sesleri iyi dinleyin! 🙂

Duvarların İçindeki Kurtlar
Orjinal Adı:The wolves in the walls
Yazan: Neil Gaiman
Resimleyen: David Mckean
Çeviren: Sima Özkan Yıldırım
Sırtlan Kitap, 2016, 60 sayfa, karton kapak,8+

lokumcocuk

Benzer yazılar

0 Yorum

Yorum gözükmüyor

Şu anda yorum yok, bu yazı için ilk yorumu sen yapabilirsin!

Yorum yapabilirsin

<