Isaac Newton

İlkokulda yani matematikle tanıştığım o ilk zamanlara dönecek olsak kafası epey karışmış bir Esra görürüz. Hayal bulutlarının üzerinde süzülürken çarpım tablosunu ezberleyemiyor olmam bence çok normaldi. (hala da bilemem 🙂
Ortaokul ve lise 1’deyken anne ve babası matematik öğretmeni olan Gökçen isimli bir arkadaşım vardı, ondan kopya çekerek sınıfta kalmamayı başarmıştım. Yalnız o kadar kötü bir kopyacıydım ki Gökçen’in 95 aldığı sınavdan 45 alabiliyordum. Bir gün öğretmene itiraz ettim. “Ama benim kağıdım 45lik değildi” diye. Öğretmen de sakince beni yanına çağırdı, “kağıdın 45’lik BİLE değildi, ben tamamladım, eğer istersen aynı soruları tahtada cevaplayabilirsin.” dedi.

“Bana zaten 45 de yetiyor…” diye bir yerime geçişim vardı ki 🙂 Bu satırlar denk gelirse Gökçen seni hala sevgiyle andığımı bil!
Fizik dersi konusunda durumum daha kötüydü çünkü kopya çekebileceğim kimse yoktu!
Işık konusunda dönem ödevi istemiştim öğretmenden, bu sayede kıl payı geçtim dersten. Şimdi sorsanız kesinlikle bilemem. O yüzden de sözel bölümü seçtim ve Lise 2’den itibaren bu derslerle hiç işim olmadı. Dolayısıyla her ne kadar biyografi okumayı çok sevsem de bilim adamlarının neyi nasıl yaptığını anlayamadıktan sonra hayat hikayelerini okumak çok da cazip gelmedi.
Ta ki…
Minnacık ve çok tatlı bir kitap ile tanışıncaya kadar!

Gökçe Akgül’ün çizimlerini ilk olarak Mavi kitabıyla tanıdım. Dedektif Bol Bel’in hikayelerini okurken de çizimleri keyifle takip ettim. Ve ardından Gökçe Akgül çizimleri zihnime kazındı 🙂 Kendi yazdığı kitabın çıkacağını duyunca da epey heyecanlandım ve kitapçılarda peşine düştüm bu kitabın.

Kitabın öncelikle boyut olarak tam bir ‘cep kitabı’ niteliğinde olduğunu söyleyebilirim. Bu ifade şaşırtmasın tabii ama kare ölçüleriyle tam çocukların tutabileceği rahatlıkta olmuş.
Hikaye Newton’un aslında boş olan bir sınıfa ders anlatması ile başlıyor, ardından arkadaşı Halley onu ziyarete geliyor ve ‘gezegenlerin ve yıldızların yörüngeleri neden daire değil de elips biçiminde sence?‘ diye soruyor. Newton da bunu araştırmaya başlıyor ve sonunda 3 ciltlik kitapları yayınlanıyor. Bilimin içinde aslolan şeyin ‘merak‘ ve ‘azim‘ olduğunu da Newton’dan bu süreç içerisinde öğreniyoruz.

Kitapta kronolojik bir sıralama veya bir şeyleri anlatma çabası yok. Kitabın bu açıdan konuyu ele alış şeklini çok sevdim. Çocuklara Newton’u ve yaptıklarını ‘bilgi’ olarak sunmuyor; daha iyisini yapıyor bence, merak ettiriyor. Kitabın kapağını kapatan çocuklar daha detaylı bir şekilde ‘yansıtmalı teleskop’, ‘evrensel kütle çekim formülü’ gibi ifadeleri araştırmak isteyeceklerdir.
Newton’un hayat hikayesinde yer alan zor koşullar altında büyüme ve aslında her şeyden bir bakış açısı yaratılabileceği kazanımı da oldukça önemli.
Hareket Yasalarını anlatan bölüm oldukça eğlenceliydi, hatta şunu düşündüm, fizik kuralları bana da bu şekilde anlatılsaydı  ben de anlardım 🙂

Newton’un çocuk hali de oldukça meraklı:

Ama yoo Newton, ‘o kadar da değil’ dediğim sayfa:

Kitabın yaş grubu konusunda kararsız kaldım ama çocuğun ilgisine göre 5-6 yaş grubuyla okunabilir, okumaya yeni başlamış çocukları kitap okumaya teşvik edecek bir kitap olduğundan ‘İlkokuma Dönemi’ grubuna ekledim.

“Dünyaya Yön Verenler Serisi“nin ilk kitabı Newton olduğuna göre devamı nasıl olacak merak ediyorum.

Isaac Newton 
Yazan ve Çizen: Gökçe Akgül
Karakarga Yayınları, 2016, 57 sayfa,7+