Konuk Yazar: Gamze Özen İrez / Belki

Kobi Yamada ile “Bir Fikirle Ne Yaparsın?” kitabıyla tanışmıştım ancak neden bilmiyorum yayımlanan diğer kitaplarını almamıştım. Ta ki “Belki” yi görene dek. Kapağından mı yoksa adının belirsiz cazibesinden mi bilmiyorum, çıkar çıkmaz aldım okudum sevdim. Bloga yazacaklarım köşesine kaldırdım (ah o köşeyi bir görseniz) ve sonra hakkında ne yazacağımı biraz da neresinden başlayacağımı düşünmeye başladım. Derken o sıralarda Gamze ile bir eğitimde tanıştık ve çocuk kitapları ortak bir dil oldu aramızda ve Kobi Yamada’nın Belki kitabını Lokum’un “Konuk Yazar” köşesine taşımak istedik.

“Neden burada olduğunu hiç düşündün mü?” diye başlıyor kitap ve yan sayfasındaki muhteşem görsel ile beraber olduğumuz yere mıhlanıyoruz. “Sahi, düşündüm mü?” kısmını ikinci bölüm gibi algılarsak öncesinde “burada”nın neresi olduğuna karar vermek gerekiyor. Kitapta mı yoksa en genel anlamda “bu hayatta” mı yoksa bambaşka bir yerde mi?

Bu kitapta şöyle bir ikilemde kaldığımı da belirtmem gerek. Görseller olmasaydı sadece metin olarak incelediğimizde bu kitabı hangi kategoriye koyardık? “Yaşsız” olmasından bahsetmiyorum. Bazı ifadelerin çeviride mi büyüsü bozuluyor bilmiyorum ama (kitabın iki çevirmeni var bu arada) kimi ifadeler “kişisel gelişim” alanına da göz kırpıyor. Bunu olumsuz anlamda söylemiyorum, Gamze’nin de bahsettiği şeye ışık tutuyor aslında. Çocuklarımızdan önce biz anne babaların “yapabilirsin” ifadesini duymaya ihtiyacımız var. Bu kısma yürekten katılıyorum.

Gamze’nin gözünden:

BELKİ

Çocuk edebiyatının kıymetini anne olduktan sonra anladığımı kabul etmeliyim. On yıldır birbirinden harika kitaplar, masallar, hikâyeler okudum. Bundan sonra da okumaya devam edeceğim. İsterim ki çocuklar için yazılmış bazı kitapları sadece çocuklar, çocuğu olanlar değil içindeki çocuk için bütün yetişkinler okusun.

Özellikle 80’lerde çocuk olanlar, o yıllarda çocuk kitapları günümüzdeki kadar çok olmadığı için kaliteli içerikte çocuk kitabı okuyamadı. Ayrıca şimdiki çocuklardan farklı olarak daha fazla sınırla, yapamazsınla büyüdüğümüz için, yetişkin olduğumuzda kendini bulmakta, yolunu belirlemekte zorlanan bir nesil olduk. Çocuk kitaplarının büyüsü sınırlar koymamasında, “yapabilirsin, her şey mümkün” demesinde ve bence bunları duymaya çocuklarımız kadar biz anne-babaların da ihtiyacı var. Hatta belki bizim daha çok ihtiyacımız var diyebiliriz.

Kobi Yamada

Kobi Yamada, sadece çocuklara değil, zamanında bir şekilde görülmemiş, ihmal edilmiş, içimizdeki çocuklara seslenen bir yazar diyebilirim. Kitaplarının isimlerine baktığımızda bile, korkular ve yargılardan uzak, destekleyen, hayatı kolaylaştıran büyülü bir yazar olduğunu düşünmemiz mümkün.

“Belki” kitabının resimlerini ve kapak tasarımını diğer kitaplarından daha çok sevdim. Adıyla olduğu kadar tasarımı ve ruhuma iyi gelen diliyle de etkilendiğim, bu nedenle kızıma değil kendime aldığım bir çocuk kitabı oldu. New York Times’ta satış rekorları kıran, Gabriella Barouch’un resimleriyle büyülü bir dünya sunan “Belki” kitabından en sevdiğim bazı cümleleri buraya bırakıyorum. Dünyadaki bütün çocuklar bu cümleleri duyabilse ne kadar şahane olurdu, düşünmeden edemiyorum.

“Büyük şeyler yapmak için gereken her şeye zaten sahipsin.

Belki ne kadar iyi olabileceğin hakkında bir fikrin yok. Ve belki ne kadar önemli olduğunu da bilmiyorsun.

Ama belki, sadece belki, dünya yüzyıllardır tıpkı senin gibi birini bekliyordur.

Kesin olan bir şey var ki sen buradasın.

Ve sen burada olduğun için…

… her şey mümkün.”

Çocuğunuza Kobi Yamada okuyunuz, kendinize mutlaka bir kitabını alınız ve belirli aralıklarla sesli okuyunuz. Hata yapmaktan, kendi olmaktan korkan içinizdeki çocuğun çok hoşuna gidecektir. Bakın, deneyelim. Aşağıdaki kısmı sesli okuyalım.

“Sen, var olmuş ve olabilecek tek sensin. Benzersizsin. Sadece burada ve bu zamanda var olmanın oranı son derece büyük ve bir daha asla yaşanmayacak kadar nadir.”

Kobi Yamada’nın diğer kitapları

“Bir Fikirle Ne Yaparsın?”
“Bir Problemle Ne Yaparsın?”
“Bir Fırsatla Ne Yaparsın?”
“Denemek”
“Çünkü Bir Öğretmenim Vardı”
“Belki”

Gamze Özen İrez