Rose

Colas Gutman’ın Çocuk ve Süper Kahramanlar Yüksekten Korkmaz kitaplarından daha önce bahsetmiştim. Ama Rosecum çok farklı. O benim favori karakterlerimden biri yani sadece bir çocuk kitabının adı değil.

“Çok büyük bir konuşma bozukluğu olan, çok zeki ve çok duygusal bir kızmışım.” diyor Rose tanıştığımızda. Ona bunun bir “sorun” olmadığını anlatmaya çalışıyorum ama yapamıyorum galiba. Ne desem içinde bir ‘sorun’ varmış gibi geliyor bana da.
“Heyecanlanınca ben de senin gibi fokurduyorum” diyorum, gülüyor.
“Gulyabani bir söylenti, bense yaşayan bir efsaneyim.”diyor.

Annesi ve babasının Rose’un okul sürecine alışamaması sebebiyle sürekli şehir değiştirmelerine çok sinir oluyorum. “Vakum (annem) ve patatese (babam) kızbızlama” dese de taşınma işinden daha iyi şeyler yapabilirler diye düşünüyorum. Patatesin Rose’un kendini geliştirmesi için bıraktığı mektuplar gibi aslında ben de Rose ile mektup arkadaşı olmak istiyorum, benimki sadece sohbet amaçlı.

Yeni okulundaki ilk gün sıra arkadaşı Momo’nun veya size-de-iyi-günler-Helene’in yerinde olmak isterdim.
“Günparlak, okulda gıcır gıcırım ve öndeki adım Rose.” diyen ve gözleri parlayan bir arkadaşım olacağına sevinirdim muhtemelen, herkes “Günaydın, benim adım Rose ve okulda yeniyim.”derken onun kendi dilini kullanması hoşuma giderdi.

6. sınıftan çocukların kendilerinden küçüklerin gelmesine yasak koyduğu parmaklıklara Rose tek başına gidince ben de biraz endişelendim, bana “Ama ben can sıkıştırıcılar tarafından canımın sıkıştırılmasından hiç hoşlanmam.”dedi. Bu kahramanlığı sayesinde 1. sınıflar ona bifteklik (şeflik) teklif etti ve bu olayların tam ortasında Rose da ‘kaşık’ (aşık) olup olmadığını sorgulamaya başladı.

Kapak çizimine ‘kendi hallerinde takılan balıklar’ ekledim, çünkü;

                                                      “Yalnızlarla insan hiç yalnız kalmaz”
O halde,

*Çeviri için Tuvana Gülcan’a teşekkürler…

Rose
Özgün adı: Rose
Yazan: Colas Gutman
Çeviren: Tuvana Gülcan
Yaş grubu: 7+
İletişim Yayınevi, 2012, 76sayfa, karton kapak