Zizi Dedektif Öyküleri Yazıyor / Zeynep Alpaslan

Bu kitabı okurken sıklıkla şunu düşündüm, “Neden daha önce Zeynep Alpaslan okumadım?” Verecek bir cevabım yok çünkü kendisini yeni tanıdım. Eğer Gökçe Yavaş Önal bu kitabı paylaşmasaydı daha önceki Zeynep Alpaslan kitapları da radarıma girmeyecekti. Ama ben asıl sebebi biliyorum sanırım.
Kapaktaki çizim. O kadar basit. Zizi’nin gözlüğünün arkasında kalsa da munzır bakan bakışları, bağcıkları çözülmüş ayakkabısı ve tepeden sarkmış örümceği beni kendine ilk çıktığı günden beri adım adım çekti. ( Şuraya ortam havasına uygun bir Pembe Panter müziği ekleyelim.)

Zizi Dedektif Öyküleri Yazıyor

Zizi’nin Dedektif Fındıkkıran öykülerini sadece örümcek Ballı ve ormandaki arkadaşı ayı Bo okuyabiliyor. Şimdilik sadece onlar, Zizi’nin Düşünen Papağan heykelini çalan hırsızlar çetesini suçüstü yakalarken kaçmasınlar diye üzerlerine annesinin ördüğü dantel örtüyü örtme sahnesine ortak olabiliyor. Ancak bu durum da uzun sürmeyecek ve Ballı’nın tatlı planları neticesinde Dedektif Fındıkkıran’ın ünü yayılacak. E, bize kadar gelmesi boşa değil, değil mi?

Bir Karakter Yaratmak

Bu kitabı okurken hikayenin ne anlattığından daha çok karakterin peşindeydim. Zizi ne sever, ne sevmez? İlk soruya cevap vereyim, Zizi koyunlu pijamalar giymeyi sever ve bu pijamalarla bir partiye gidecek kadar özgüvenlidir. Zizi paten kaymayı da çok sever ve sokaklarda kollarını iki yana açıp şarkılar söyleyerek uçarcasına gezmek en büyük zevklerinden biri. Tam burada aklıma nisanda 5 yaşına girecek olan Elifin bizden doğum günü hediyesi olarak paten istemesi geldi aklıma. Zizi yakınlarda olsa Elif’e paten kaymayı öğretebilir ve ona etrafa aldırış etmeden hayatın tadını çıkarma konusunda yol gösterebilirdi. Hoş, bunun için illa yakınlarda mı olması gerekir?

Zizi ve Ballı

Bir karakter yaratmak başlığı altında anlatmak istediğim de böyle bir şey esasen. Zizi, sizi kendine yakın hissettiren, aman şimdi neler yapacak acaba diye merak ettiren tatlı Ballı bir kız. Ballı demişken hikayede Zizi kadar (bazen onun da önüne geçerek) önemli bir yere sahip bir örümcek var. Aman ona “örümcek” dediğimi duymasın. Ballı, olabilecek en sevimli yan karakterlerden biri. Kedi ya da köpek olmaması, avuç içi kadar olup türlü marifetlerle hikayeyi çevirmesi de cabası. Ben en çok Zizi’ye doğum gününde hediye ettiği örme eldiven ve küstüklerinde kıyamayıp üzerine ördüğü örme battaniye detayını sevdim. Aşık olduğundaki hallerini ise sizin hayal gücünüze bırakayım.

Kalıpların Dışında

Benim için Zizi’yi farklı kılansa anne ve babasının Ballı ve Bo’yu da gayet normal karşılayan rahat tavırları, Zizi’nin okulla ilgili bir şeyler anlatma ihtiyacında olmaması, başına buyrukluğu ve Elif büyüse de hemen Zizi’yle tanışsa diyeceğim tatlılıkta olması. Kısacası, olması gereken kalıplardan taşması ve bir kalıpta duramayacak kadar özgün oluşu, Zizi’yi sevmem için yeterli.

Devamı?

Benim için bu kitap Zeynep Alpaslan ile tanışma kitabı oldu (iyi ki) ve Gökçe Yavaş Önal‘ın zaten hayran olduğum çizimlerine bu kitapla iyice daldım. Kapak görselini bahçede arkadaşımla çekerken ona “Ama Ballı eksik kaldı napacaz şimdi!” dedim. Sonra aklıma Gökçe’nin kapısını çalmak geldi ve benim fotoğrafıma Ballı’yı da canım Gökçe ekledi. (Gökçe’nin resimlediği diğer bir kitabın yazısına buradan ulaşabilirsiniz.)
Zizi hikayesinin devamı gelirse -ki gelmeli- ilk okurlarından biri olurum. Canım Zizi, ben de seninle ormana gelip yulaflı çörekleri tek başına höpürdeten Bo’yu ziyaret etmek istiyorum.
Ne dersin, arkadaş olur muyuz?

Zizi Dedektif Öyküleri Yazıyor
Yazan: Zeynep Alpaslan
Resimleyen: Gökçe Yavaş Önal
Final Kültür Sanat Yayınları, 2018, 100 sayfa,8+