Francesca Sanna Kitapları

Francesca Sanna kitapları ile ilk olarak -yaklaşık 3 sene önce- Taze Kitap yayınlarından çıkan kitabı Yolculuk /Journey ile tanışmıştım. Yazar-çizer ortaklığı olan kitaplar  benim için de her zaman daha dikkat çekici oluyor. Francesca Sanna‘nın diline ve çizgisine baktığımda beni derinden etkileyen noktalar ve duygu paylaşımları gördüm.

Francesca Sanna Kitapları

Türkiye’de yayımlanan ilk kitabı Yolculuk ile ilgili Elifle yaptığımız sohbetler bu hikayede babaya ne olmuş olabileceği, insanların neden savaştığı ve iki çocuğuyla yolculuk yapan annenin neden çocuklarından gizli şekilde ağladığı üzerine oluyordu. Bir iki sene önce sıklıkla bu kitabı okutuyordu. Neden ısrarla bu hikayeyi seçtiğini açıkçası bulamadım. Merak ettiğim ve çözmeye çalıştığım nokta, Elif’in bu kitabı okurkenki yüz ifadesiydi. Resimler oldukça güçlü bir anlatıma sahip olduğundan yazılara çok takılmadan da bu yolculuğun pek de istenen/güzel bir şey olmadığını kavrayabiliyorsunuz.

Hemen ardından, bizim için tam zamanında dediğim “Arkadaşım Korku” kitabı yayımlandı. Bu kitapla beraber Elif’in korkuları hakkında mı konuştuk yoksa benim korkularıma mı değindik, gerçekten bilmiyorum. Sadece birini seçme zorunluluğumuz yoksa, bu kitabın hepimize iyi geldiğinden ve korkunun ‘arkadaş’ olabilme niteliğinden, onu büyütmenin sakıncalarından ancak tam tersi korkunun olmama halinin de eksiklik hissettirebileceğinden ve en önemlisi karanlık/siyah olmak zorunda olmadığından söz edebilirim.

Korku Ne Renktir?

Korku hakkındaki kitaplarda alışkın olduğumuz ve bir çok kişiye normal gelen ve çocuklara iyi geldiği söylenen / yazılan kitaplarda yer alan siyahlık okurken bana hiç iyi gelmiyordu. Karanlığın korkutucu olmayabileceğini anlattığı düşünülen kitaplar için de biraz mesafeliyim bu yüzden.

Francesca Sanna’nın korku için neden beyaz rengi seçtiğini sormak ve Yolculuk kitabında annenin gösterdiği cesaretin bana da (ve okuyan çoğu kadına) cesaret verdiğini söyleyebilmek için yazara bir e-posta gönderdim. Cevap vereceğini gerçekten beklemiyordum. Yazdıklarını burada da paylaşmak istiyorum. Türkçe/İngilizce konusunda bana yardımcı olan Çağla ve Serra’ya ayrıca teşekkür ederim.

Lokum Çocuk / Esra:

“My daughter Elif (6 years old) had various fears and did not know how to deal with them. Most of the books that talk about fear have black colors and images. However, your books have important differences from them.  The difference is that your books symbolize the fear with the color white, and fear is portrayed as a friend. The books encourage embracing fear as a friend is rather than escape it. As a result, my daughter started to approach the issue of “fear” differently. Was there a particular reason for choosing “white color for fear” in your book “Me and my Fear”?
Lastly, I want to add that the mother’s firm stance in the book “The Journey” is sure to be a source of strength for all mothers who read it, regardless of the difficulty.
I thank you, on behalf of my daughter, and myself for these beautiful and impressive works.
I wish you all the best with your future work.
Best regards.

Francesca Sanna / İngilizce:

I wanted to really thank you for your support, the beautiful words and for sharing my book with your daughter and on your blog. The last month(s) has been a little difficult and intense for me, and reading your message helped so much, thank you again for that.
About your question, yes, the “white” color was an important choice for Me and My Fear and for my process. When I had to pick a colour, I didn’t want to go for a dark one, because the whole concept of the book is to see fear from a different perspective.
I picked the white design for the character of Fear because for me it represents a void, like the white page staring at me before starting a new project. Moreover I am used to filling the page completely when I illustrate, and this color choice forced me to experiment more with the empty space within the book, and I found this to be very interesting.
I hope this answers your question (and makes some sense!)
I wish you all the best and a great weekend,
Francesca

Türkçesi:

Sevgili Esra,
Sana bu kadar geç geri döndüğüm için özürlerimi sunuyorum- umarım çok geç kalmamışımdır. Desteğin, güzel sözlerin ve kitabımı kızın ve blogunla paylaştığın için çok teşekkür etmek isterim. Geçirdiğimiz son birkaç ay benim için zor ve yoğun oldu, ve mesajını okumak bana çok yardım etti, bunun için de tekrar teşekkür ederim.

Sorun hakkında ise, evet, “beyaz” renk ‘Me and My Fear’ kitabım ve benim sürecin için çok önemli bir seçimdi. Bir renk seçmem gerektiğinde, karanlık olana gitmek istemedim, çünkü kitabın tüm konsepti korkuyu farklı bir perspektiften görmek. Korku karakteri için beyaz tasarımı seçtim çünkü benim için yeni bir projeye başlamadan önce bana bakan beyaz sayfa gibi bir boşluğu temsil ediyor.  Dahası, resimlediğimde sayfayı tamamen doldurmaya alışkınım ve bu renk seçimi beni kitaptaki boş alanla daha fazla denemeye zorladı ve bunu çok ilginç buldum.

Umarım bu sorunu cevaplar(ve mantıklı gelir!) Size her şeyin en iyisini ve harika bir hafta sonu diliyorum,
Francesca

blank

Her iki kitap için de çocuklarla sohbet edilebilir şu sorular aklıma geldi:
– Her yolculuk iyi olmak zorunda mıdır? / İyi olabilir mi?
– Hiç bilmediğimiz ve çok iyi bildiğimiz bir yere gittiğimiz yolculuklar arasında ne gibi farklar olabilir?
– “Korku” denilince kafanda ne canlanıyor?
– Korkunun senin için bir rengi olsa, bu ne olurdu?
– Korku, arkadaşımız olabilir mi?

Yazarın web sitesine buradan bakabilir ve çizimlerine de göz atabilirsiniz.

Şu kitaplar da ilginizi çekebilir:
Akim Koşuyor
Çabuksığınlar
Duvarların İçindeki Kurtlar

Son soru, sizin için korkunun bir rengi var mı?

lokumcocuk

0 Yorum

Yorum gözükmüyor

Şu anda yorum yok, bu yazı için ilk yorumu sen yapabilirsin!

Yorum yapabilirsin

<